meinata (verbi)
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
meinata lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- Mei Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
-
- Mei subst. erisnimi Sem/Human Cmp
- Mei subst. erisnimi Cmp
- meinata Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
-
- meinata verbi akt. a-inf. yks. lat.
- meinata verbi pass. ind. prs. pe4. kieltomuoto
- nata Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
-
- nata subst. yks. nom. ⓒ