verb Imp
dikt
verb indikativ presens
dikter
verb indikativ preteritum
diktet

dikte (verb)

verb Imp
dikt
verb indikativ presens
dikter
verb indikativ preteritum
diktet
dikte Oza buot hámiid teavsttain →
  • dikte verb Imp


dikt (subst.)

dikt Oza buot hámiid teavsttain →
  • dikt subst. Neu ent. ubestemt
  • dikt subst. Neu flt. ubestemt

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

dikt lea vejolaččat dán sáni hápmi:

dikt Oza buot hámiid teavsttain →
  • dikt subst. Neu ent. ubestemt
  • dikt subst. Neu flt. ubestemt
dikte Oza buot hámiid teavsttain →
  • dikte verb Imp