dikter (subst.)

dikter Oza buot hámiid teavsttain →
  • dikter subst. Msc ent. ubestemt

verb Imp
dikt
verb indikativ presens
dikter
verb indikativ preteritum
diktet

dikte (verb)

verb Imp
dikt
verb indikativ presens
dikter
verb indikativ preteritum
diktet
dikte Oza buot hámiid teavsttain →
  • dikte verb indikativ presens

verb Imp
dikter
verb indikativ presens
dikterer
verb indikativ preteritum
dikterte

diktere (verb)

verb Imp
dikter
verb indikativ presens
dikterer
verb indikativ preteritum
dikterte
diktere Oza buot hámiid teavsttain →
  • diktere verb Imp

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

dikter lea vejolaččat dán sáni hápmi:

dikte Oza buot hámiid teavsttain →
  • dikte verb indikativ presens
dikter Oza buot hámiid teavsttain →
  • dikter subst. Msc ent. ubestemt
diktere Oza buot hámiid teavsttain →
  • diktere verb Imp