gohccát (verb)
- 1. (verb) våkne
- 2. bli frelst
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
gohccát lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- Der/d
-
- avledning: -d verb imperativ nektingsform
- avledning: -d verb imperativ 2.p.ent.
- avledning: -d verb indikativ presens nektingsform
- Der/h
-
- avledning: -h verb imperativ nektingsform
- avledning: -h verb imperativ 2.p.ent.
- avledning: -h verb indikativ presens nektingsform
- gohcci Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- gohcci subst. handlernomen ent. akkusativ poss. 2.p.ent.
- gohcci subst. handlernomen ent. genitiv poss. 2.p.ent.
- gohcci subst. handlernomen ent. nominativ poss. 2.p.ent.
- gohccát Sátnehistorjá → Oza buot hámiid teavsttain →
-
- gohccát verb intransitiv
- gohccát verb intransitiv infinitiv
- gohccát verb intransitiv indikativ presens 1.p.flt.
- gohccát verb intransitiv indikativ presens 2.p.ent.