sg. pl.
nominativo áhpu ábut
acusativo ábu ábuid
genitivo ábu ábuid
ilativo áhpui ábuide
locativo ábus ábuin
comitativo ábuin ábuiguin
esivo áhpun
Eanet sojahanhámit →

áhpu (subst.)

sg. pl.
nominativo áhpu ábut
acusativo ábu ábuid
genitivo ábu ábuid
ilativo áhpui ábuide
locativo ábus ábuin
comitativo ábuin ábuiguin
esivo áhpun
Eanet sojahanhámit →
áhpu Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • áhpu subst. sg. nominativo

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

áhpu lea vejolaččat dán sáni hápmi:

áhpu Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • áhpu subst. sg. nominativo