sg. pl.
nominativo bárpmuriika bárpmuriikkat
acusativo bárpmuriikka bárpmuriikkaid
genitivo bárpmuriikka bárpmuriikkaid
ilativo bárpmuriikii bárpmuriikkaide
locativo bárpmuriikkas bárpmuriikkain
comitativo bárpmuriikkain bárpmuriikkaiguin
esivo bárpmuriikan
Eanet sojahanhámit →

bárpmuriika (subst.)

sg. pl.
nominativo bárpmuriika bárpmuriikkat
acusativo bárpmuriikka bárpmuriikkaid
genitivo bárpmuriikka bárpmuriikkaid
ilativo bárpmuriikii bárpmuriikkaide
locativo bárpmuriikkas bárpmuriikkain
comitativo bárpmuriikkain bárpmuriikkaiguin
esivo bárpmuriikan
Eanet sojahanhámit →
bárpmuriika Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • bárpmuriika subst. sg. nominativo

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

bárpmuriika lea vejolaččat dán sáni hápmi:

bárbmu Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • bárbmu subst.
bárpmuriika Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • bárpmuriika subst. sg. nominativo
riika Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • riika subst. sg. nominativo