sg. pl.
nominativo beaska beaskkat
acusativo beaskka beaskkaid
genitivo beaskka beaskkaid
ilativo beskii beaskkaide
locativo beaskkas beaskkain
comitativo beaskkain beaskkaiguin
esivo beaskan
Eanet sojahanhámit →

beaska (subst.)

sg. pl.
nominativo beaska beaskkat
acusativo beaskka beaskkaid
genitivo beaskka beaskkaid
ilativo beskii beaskkaide
locativo beaskkas beaskkain
comitativo beaskkain beaskkaiguin
esivo beaskan
Eanet sojahanhámit →
beaska Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • beaska subst. sg. nominativo

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

beaska lea vejolaččat dán sáni hápmi:

beaska Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • beaska subst. sg. nominativo