sg. pl.
nominativo guoddu guottut
acusativo guottu guottuid
genitivo guottu guottuid
ilativo guddui guottuide
locativo guottus guottuin
comitativo guottuin guottuiguin
esivo guoddun
Eanet sojahanhámit →

guoddu (subst.)

sg. pl.
nominativo guoddu guottut
acusativo guottu guottuid
genitivo guottu guottuid
ilativo guddui guottuide
locativo guottus guottuin
comitativo guottuin guottuiguin
esivo guoddun
Eanet sojahanhámit →
guoddu Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • guoddu subst. sg. nominativo

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

guoddu lea vejolaččat dán sáni hápmi:

guoddit Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • guoddit verb transitiv imperativo primera persona dual
guoddu Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • guoddu subst. sg. nominativo