sg. pl.
nominativo guovlu guovllut
acusativo guovllu guovlluid
genitivo guovllu guovlluid
ilativo guvlui guovlluide
locativo guovllus guovlluin
comitativo guovlluin guovlluiguin
esivo guovlun
Eanet sojahanhámit →

guovlu (subst.)

sg. pl.
nominativo guovlu guovllut
acusativo guovllu guovlluid
genitivo guovllu guovlluid
ilativo guvlui guovlluide
locativo guovllus guovlluin
comitativo guovlluin guovlluiguin
esivo guovlun
Eanet sojahanhámit →
guovlu Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • guovlu subst. sg. nominativo

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

guovlu lea vejolaččat dán sáni hápmi:

guovlat Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • guovlat verb transitiv imperativo primera persona dual
guovlu Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • guovlu subst. sg. nominativo