sg. pl.
nominativo viessu viesut
acusativo viesu viesuid
genitivo viesu viesuid
ilativo vissui viesuide
locativo viesus viesuin
comitativo viesuin viesuiguin
esivo viessun
Eanet sojahanhámit →

viessu (subst.)

sg. pl.
nominativo viessu viesut
acusativo viesu viesuid
genitivo viesu viesuid
ilativo vissui viesuide
locativo viesus viesuin
comitativo viesuin viesuiguin
esivo viessun
Eanet sojahanhámit →
viessu Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • viessu subst. sg. nominativo

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

viessu lea vejolaččat dán sáni hápmi:

viessat Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • viessat verb intransitiv imperativo primera persona dual
viessu Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • viessu subst. sg. nominativo
viessut Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
  • viessut verb intransitiv imperativo primera persona dual
  • viessut verb intransitiv imperativo segunda persona dual
  • viessut verb intransitiv indicativo presente tercera persona singular
  • viessut verb intransitiv pres.participio