viiddus (subst.)
- 1. (subst.) planicie
- 2. (subst.) altiplanicie
- 3. (De terreno) (subst.) extensión
- 4. (De terreno) (subst.) área
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
viiddus lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- Der/st Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
-
- litt/fort verb indicativo presente negación
- viiddus Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
-
- viiddus subst. sg. nominativo
- viidut Sátnehistorjá → (Ii gávdno teakstakorpus dán gillii)
-
- viidut verb intransitiv
Davvisámegiella
Norsk
Suomi
English