verb Imp
ær
verb indikativ presens
ærer
verb indikativ preteritum
æret

ære (verb)

verb Imp
ær
verb indikativ presens
ærer
verb indikativ preteritum
æret
ære Oza buot hámiid teavsttain →
  • ære verb infinitiv


ære (subst.)

ære Oza buot hámiid teavsttain →
  • ære subst. Fem ent. ubestemt

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

ære lea vejolaččat dán sáni hápmi:

ære Oza buot hámiid teavsttain →
  • ære subst. Fem ent. ubestemt
ære Oza buot hámiid teavsttain →
  • ære verb infinitiv