avta (verb)
-
1.
(om styrke)
(verb) geahppánit;
(verb) staigat;
(verb) váidut
- Vær og sykdom kan avta.
- Dálki ja dávda sáhttet staigat.
-
2.
(om vind)
(verb) váhččet
- Vinden har avtatt.
- Biegga lea váhččen.
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
avta lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- avta Oza buot hámiid teavsttain →
-
- avta verb Imp
- avta verb infinitiv