verb Imp
bevilg
verb indikativ presens
bevilger
verb indikativ preteritum
bevilget

bevilge (verb)

verb Imp
bevilg
verb indikativ presens
bevilger
verb indikativ preteritum
bevilget
bevilge Oza buot hámiid teavsttain →
  • bevilge verb infinitiv

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

bevilge lea vejolaččat dán sáni hápmi:

bevilge Oza buot hámiid teavsttain →
  • bevilge verb infinitiv