bjeffe (verb)
- 1. (verb) ciellat
- 2. (småbjeffe, før hunden begynner å bjeffe ordentlig) (verb) noskit
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
bjeffe lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- bjeffe Oza buot hámiid teavsttain →
-
- bjeffe verb infinitiv