bløyte (verb)
- 1. (gjøre våt) (verb) njuoskadit
- 2. (ha liggende i bløt) (verb) luvvadit
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
bløyte lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- bløyte Oza buot hámiid teavsttain →
-
- bløyte subst. Fem ent. ubestemt
- bløyte Oza buot hámiid teavsttain →
-
- bløyte verb infinitiv