verb Imp
brøyt
verb indikativ presens
brøyter
verb indikativ preteritum
brøytet

brøyte (verb)

verb Imp
brøyt
verb indikativ presens
brøyter
verb indikativ preteritum
brøytet
brøyte Oza buot hámiid teavsttain →
  • brøyte verb infinitiv

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

brøyte lea vejolaččat dán sáni hápmi:

brøyte Oza buot hámiid teavsttain →
  • brøyte verb infinitiv