verb Imp
brekk
verb indikativ presens
brekker
verb indikativ preteritum
brakk

brekke (verb)

verb Imp
brekk
verb indikativ presens
brekker
verb indikativ preteritum
brakk
brekke Oza buot hámiid teavsttain →
  • brekke verb infinitiv

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

brekke lea vejolaččat dán sáni hápmi:

brekke Oza buot hámiid teavsttain →
  • Brekke subst. egennavn
brekke Oza buot hámiid teavsttain →
  • brekke verb infinitiv