brenning (subst.)
brenne (verb)
-
(intransitivː noe brenner)
(verb) buollit
- Ilden brenner.
- Dolla buollá.
-
(transitiv: å brenne noe)
(verb) boaldit
- Jeg brenner gamle papirer.
- Mun boalddán boares báhpáriid.
- (intransitiv: brenne seg) (verb) buolašit
- (brenne bål) (verb) dolastallat; (verb) dolastaddat
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
brenning lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- brenne Oza buot hámiid teavsttain →
-
- brenne verb avledet handlingsnomen subst. Fem ent. ubestemt
- brenning Oza buot hámiid teavsttain →
-
- brenning subst. Msc ent. ubestemt