bytte (subst.)

bytte Oza buot hámiid teavsttain →
  • bytte subst. Neu ent. ubestemt

verb Imp
bytt
verb indikativ presens
bytter
verb indikativ preteritum
byttet

bytte (verb)

verb Imp
bytt
verb indikativ presens
bytter
verb indikativ preteritum
byttet
bytte Oza buot hámiid teavsttain →
  • bytte verb infinitiv

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

bytte lea vejolaččat dán sáni hápmi:

bytte Oza buot hámiid teavsttain →
  • bytte subst. Neu ent. ubestemt
bytte Oza buot hámiid teavsttain →
  • bytte verb infinitiv