dikter (subst.)
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
dikter lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- dikte Oza buot hámiid teavsttain →
-
- dikte verb indikativ presens
- dikter Oza buot hámiid teavsttain →
-
- dikter subst. Msc ent. ubestemt
- diktere Oza buot hámiid teavsttain →
-
- diktere verb Imp