verb Imp
dikter
verb indikativ presens
dikterer
verb indikativ preteritum
dikterte

diktere (verb)

verb Imp
dikter
verb indikativ presens
dikterer
verb indikativ preteritum
dikterte
diktere Oza buot hámiid teavsttain →
  • diktere verb infinitiv


dikter (subst.)

dikter Oza buot hámiid teavsttain →
  • dikter subst. Msc flt. ubestemt

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

diktere lea vejolaččat dán sáni hápmi:

dikter Oza buot hámiid teavsttain →
  • dikter subst. Msc flt. ubestemt
diktere Oza buot hámiid teavsttain →
  • diktere verb infinitiv