verb Imp
ert
verb indikativ presens
erter
verb indikativ preteritum
ertet

erte (verb)

verb Imp
ert
verb indikativ presens
erter
verb indikativ preteritum
ertet
erte Oza buot hámiid teavsttain →
  • erte verb infinitiv

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

erte lea vejolaččat dán sáni hápmi:

erte Oza buot hámiid teavsttain →
  • erte verb infinitiv