verb Imp
fint
verb indikativ presens
finter
verb indikativ preteritum
fintet

finte (verb)

verb Imp
fint
verb indikativ presens
finter
verb indikativ preteritum
fintet
finte Oza buot hámiid teavsttain →
  • finte verb infinitiv

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

finte lea vejolaččat dán sáni hápmi:

finte Oza buot hámiid teavsttain →
  • finte subst. Msc ent. ubestemt
finte Oza buot hámiid teavsttain →
  • finte verb infinitiv