forsømmelse (subst.)
- (ting eller omstendighet som bringer vanhell over noe eller noen) (subst.) goarádus
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
forsømmelse lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- forsømmelse Oza buot hámiid teavsttain →
-
- forsømmelse subst. Msc ent. ubestemt