fortvile (verb)
-
1.
(verb) heađásmuvvat
- Han fortvilte over de nye forskriftene.
- Son heađásmuvai ođđa njuolggadusaid dihte.
- 2. (mindre vanlig) (verb) áŧestuvvat
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
fortvile lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- fortvile Oza buot hámiid teavsttain →
-
- fortvile verb infinitiv