geipe (verb)
- 1. (verb) njeazzut
- 2. (være i geip) (verb) njeazzát
- 3. (også om ufrivillig geiping) (verb) roaibut
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
geipe lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- geipe Oza buot hámiid teavsttain →
-
- geipe verb infinitiv