grunn (adj.)
grunn (subst.)
-
(bunn)
(subst.) vuođđu
- legge til grunn
- vuođđudit
- (årsak, motiv) (subst.) sivva; (subst.) sudja; (subst.) ágga; (subst.) árta
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
grunn lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- grunn Oza buot hámiid teavsttain →
-
- grunn adj. Pos Fem ent. ubestemt
- grunn adj. Pos MF ent. ubestemt
- grunn adj. Pos Msc ent. ubestemt
- grunn Oza buot hámiid teavsttain →
-
- grunn subst. Msc ent. ubestemt
- grunne Oza buot hámiid teavsttain →
-
- grunne verb Imp