høve (subst.)

  • (subst.) liiba
  • (ha høve til) (verb) sáhttit
    Der har man høve til spille biljard, danse og treffe andre ungdommer.
    Doppe sáhttá speallat biljárda, dánset ja deaivvadit eará nuoraiguin.
høve Oza buot hámiid teavsttain →
  • høve subst. Neu ent. ubestemt

verb Imp
høv
verb indikativ presens
høver
verb indikativ preteritum
høvde

høve (verb)

verb Imp
høv
verb indikativ presens
høver
verb indikativ preteritum
høvde
høve Oza buot hámiid teavsttain →
  • høve verb infinitiv

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

høve lea vejolaččat dán sáni hápmi:

høve Oza buot hámiid teavsttain →
  • høve subst. Neu ent. ubestemt
høve Oza buot hámiid teavsttain →
  • høve verb infinitiv