verb Imp
ha
verb indikativ presens
har
verb indikativ preteritum
hadde

ha (verb)

verb Imp
ha
verb indikativ presens
har
verb indikativ preteritum
hadde
ha Oza buot hámiid teavsttain →
  • ha verb Imp
  • ha verb infinitiv

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

ha lea vejolaččat dán sáni hápmi:

ha Oza buot hámiid teavsttain →
  • ha subst. forkortning subst. forkortning
ha Oza buot hámiid teavsttain →
  • ha verb Imp
  • ha verb infinitiv