hale (subst.)

  • 1. (subst.) seaibi
  • 2. (halestump) (subst.) bieža
    Rein, hare, sau og bjørn har ikke hale, men halestump.
    Bohccos, njoammilis, sávžžas ja guovžžas ii leat seaibi, muhto bieža.
hale Oza buot hámiid teavsttain →
  • hale subst. Msc ent. ubestemt

verb Imp
hal
verb indikativ presens
haler
verb indikativ preteritum
halte

hale (verb)

verb Imp
hal
verb indikativ presens
haler
verb indikativ preteritum
halte
hale Oza buot hámiid teavsttain →
  • hale verb infinitiv

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

hale lea vejolaččat dán sáni hápmi:

hale Oza buot hámiid teavsttain →
  • hale subst. Msc ent. ubestemt
hale Oza buot hámiid teavsttain →
  • hale verb infinitiv