han (pron. personlig)
-
1.
(om begge kjønn)
(pron. personlig) son
- Han hører ikke på meg.
- Son ii guldal mu.
-
2.
(om begge kjønn, muntlig språk)
(pron. demonstr.) dat
- Hans skriver ikke, han leser heller.
- Hánsa ii čále, dat baicca lohká.
-
3.
(han har noe)
(pron. personlig) sus
- han har en hund
- sus lea beana
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
han lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- han Oza buot hámiid teavsttain →
-
- han pron. personlig 3.p.ent. akkusativ
- han pron. personlig 3.p.ent. nominativ