verb Imp
hevd
verb indikativ presens
hevder
verb indikativ preteritum
hevdet

hevde (verb)

verb Imp
hevd
verb indikativ presens
hevder
verb indikativ preteritum
hevdet
hevde Oza buot hámiid teavsttain →
  • hevde verb infinitiv

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

hevde lea vejolaččat dán sáni hápmi:

hevde Oza buot hámiid teavsttain →
  • hevde verb infinitiv