hindre (verb)
-
1.
(avverge, forhindre)
(verb) eastadit;
(verb) hehttet;
(verb) heađuštit
- Mor hindret meg i å dra.
- Eadni eastadii mu vuolgimis.
- 2. (være i veien for, stenge) (verb) caggat
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
hindre lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- hindre Oza buot hámiid teavsttain →
-
- hindre verb infinitiv