holdning (subst.)
- 1. (syn på eller innstilling til en sak) (subst.) miellaguoddu; (subst.) doaladupmi
- 2. (kroppsholdning) (subst.) rumašguoddu
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
holdning lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- holdning Oza buot hámiid teavsttain →
-
- holdning subst. Fem ent. ubestemt