verb Imp
kjem
verb indikativ presens
kjemmer
verb indikativ preteritum
kjemmet

kjemme (verb)

  • (verb) čohkut
    Husk å kjemme håret før du går til skolen.
    Muitte fal čohkut vuovttaid ovdal go manat skuvlii.
  • (refleksiv: kjemme seg) (verb) čogodit
    Bestemor kjemmet seg.
    Áhkku čogodii.
verb Imp
kjem
verb indikativ presens
kjemmer
verb indikativ preteritum
kjemmet
kjemme Oza buot hámiid teavsttain →
  • kjemme verb infinitiv

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

kjemme lea vejolaččat dán sáni hápmi:

kjemme Oza buot hámiid teavsttain →
  • kjemme verb infinitiv