klø (verb)
- 1. (intransitivː noe klør) (verb) sakŋidit
- 2. (transitiv: å klø noe) (verb) ruohkkat
- 3. (transitiv: å klø noe litt) (verb) ruohkastit
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
klø lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- klø Oza buot hámiid teavsttain →
-
- klø verb Imp
- klø verb infinitiv