knekke (verb)
- (transitivt) (verb) doadjit
- (få noen til å føle seg mislykket) (verb) vuollánahttit
- (intransitivt) (verb) doddjot
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
knekke lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- knekke Oza buot hámiid teavsttain →
-
- knekke verb infinitiv