krangle (verb)
-
(verb) riidalit;
(verb) diggot;
(verb) nágget;
(verb) árvvohuššat;
(verb) nárrohaddat;
(verb) nákkáhaddat
- Ikke krangle med lillesøster!
- Ale riidal unna oappážiin!
- Jeg gidder ikke å krangle mer.
- In gille šat diggot.
- (begynne å krangle) (verb) dikkáskit
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
krangle lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- krangle Oza buot hámiid teavsttain →
-
- krangle verb infinitiv