løye (verb)
-
(om vind)
(verb) váhččet
- Vinden har løyet.
- Biegga lea váhččen.
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
løye lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- løye Oza buot hámiid teavsttain →
-
- Løye subst. egennavn
- løye Oza buot hámiid teavsttain →
-
- løye verb infinitiv