verb Imp
nevn
verb indikativ presens
nevner
verb indikativ preteritum
nevnte

nevne (verb)

verb Imp
nevn
verb indikativ presens
nevner
verb indikativ preteritum
nevnte
nevne Oza buot hámiid teavsttain →
  • nevne verb infinitiv

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

nevne lea vejolaččat dán sáni hápmi:

nevne Oza buot hámiid teavsttain →
  • nevne verb infinitiv