poengtere (verb)
-
(verb) deattuhit;
(verb) aiddostahttit
- Utvalget har poengtert hennes brede arbeid til nytte for samekulturen.
- Lávdegoddi lea deattuhan su máŋggasuorggat barggu sámekultuvrra buorrin.
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
poengtere lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- poengtere Oza buot hámiid teavsttain →
-
- poengtere verb infinitiv