regning (subst.)
- 1. (oppgjør) (subst.) rehket
- 2. (det å regne) (subst.) rehkenastin
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
regning lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- regne Oza buot hámiid teavsttain →
-
- regne verb avledet handlingsnomen subst. Fem ent. ubestemt
- regning Oza buot hámiid teavsttain →
-
- regning subst. Fem ent. ubestemt