retning (subst.)
- (subst.) guovlu; (subst.) hálti
- (retning mot (noe)) (adverb) háltái
-
(i retning av)
(postposisjon) guvlui
- Det virker likevel å gå i den retningen.
- Liikká orru mannamin dan guvlui.
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
retning lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- retning Oza buot hámiid teavsttain →
-
- retning subst. Fem ent. ubestemt