verb Imp
skyt
verb indikativ presens
skyter
verb indikativ preteritum
skaut
verb indikativ preteritum
skjøt

skyte (verb)

  • (verb) báhčit
    Jaktlaget har lov til å skyte en elg til.
    Bivdojoavkkus lea lohpi ovtta ealgga velá báhčit.
verb Imp
skyt
verb indikativ presens
skyter
verb indikativ preteritum
skaut
verb indikativ preteritum
skjøt
skyte Oza buot hámiid teavsttain →
  • skyte verb infinitiv

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

skyte lea vejolaččat dán sáni hápmi:

skyte Oza buot hámiid teavsttain →
  • skyte verb infinitiv