slamre (verb)
- (verb) beaškit; (verb) ráhtat
-
(verb) šloaŋkalit
- Gutten slamrer døra igjen.
- Bárdni šloaŋkala uvssa gitta.
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
slamre lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- slamre Oza buot hámiid teavsttain →
-
- slamre verb infinitiv