slutte (verb)
-
(holde opp)
(verb) luohpat;
(verb) heaitit
- Hun sluttet med det.
- Son luobai das.
- (slutte seg til) (verb) guorrasit
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
slutte lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- slutte Oza buot hámiid teavsttain →
-
- slutte verb infinitiv