verb indikativ presens
spores
verb indikativ preteritum
spores

spores (verb)

  • (verb) vuhttot
    Det er spor av at noen akkurat har hatt ild.
    Vuhtto ahte muhtun lea aitto dolastan.
verb indikativ presens
spores
verb indikativ preteritum
spores
spores Oza buot hámiid teavsttain →
  • spores verb indikativ presens
  • spores verb indikativ preteritum
  • spores verb infinitiv
  • spores verb perf.partisipp

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

spores lea vejolaččat dán sáni hápmi:

spore Oza buot hámiid teavsttain →
  • spore verb indikativ presens Pass
  • spore verb infinitiv Pass
spores Oza buot hámiid teavsttain →
  • spores verb indikativ presens
  • spores verb indikativ preteritum
  • spores verb infinitiv
  • spores verb perf.partisipp