stanse (verb)
-
(slutte å bevege seg)
(verb) orustit;
(verb) bisihit
- Jeg stanset.
- Mun bisihin.
- (få til å stoppe) (verb) bissehit; (verb) dollet
Juoga ii doaimma?
Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.
stanse lea vejolaččat dán sáni hápmi:
- stanse Oza buot hámiid teavsttain →
-
- stanse verb infinitiv