verb Imp
svai
verb indikativ presens
svaier
verb indikativ preteritum
svaiet

svaie (verb)

verb Imp
svai
verb indikativ presens
svaier
verb indikativ preteritum
svaiet
svaie Oza buot hámiid teavsttain →
  • svaie verb infinitiv

Juoga ii doaimma?

Jus fuobmát meattáhusa, de berrešit váldit oktavuođa minguin. Čilge čuolmma ja muital guđe neahttalohkki dahje mobiilatelefovnna don geavahit, ja maid ledjet ohcame go fuobmájit váttisvuođa.

svaie lea vejolaččat dán sáni hápmi:

svai Oza buot hámiid teavsttain →
  • svai adj. Pos flt. Def
  • svai adj. Pos flt. ubestemt
  • svai adj. Pos ent. Def
svaie Oza buot hámiid teavsttain →
  • svaie verb infinitiv